Harput Kürsübaşı Otağı – Gönülden Gelen Sözümüzdür
Harput Kürsübaşı Otağı – Gönülden Gelen Sözümüzdür
Biz bu çadırı;
Sadece rüzgâra, yağmura karşı değil,
Zamana, unutulmaya karşı kurulduk.
Biraz hayal kırıklığı,
Biraz da hasret…
Dut kokusu sinmiş bir mendil gibi,
Kavurma dumanı gibi,
Baba sesi gibi…
Onun taşına Harput'un sesi sinmiş,
Onun sedirine bir nene duası…
Bir odun ateşi ortada yanıyor,
Ama asıl ısıtan şey gönüller.
Biz nereye gidiyoruz,
Biz bunu duyurduk.
Ninnilerle, türkülerle,
Sazla, sözle, muhabbetle…
Kürsübaşı dedik, çünkü burada söz kalabalık olmaz.
Kimse kimseye yüksekten bakmaz.
Sözcük dağarcığı,
Gözle ikram edilir.
Bir sofra kurduk,
Bir karınlı melek…
Bir geçmiş, bir kültür, bir özlemi sofraya dizdik.
Çatal bıçak sesi değil,
Saz sesi burada yankılanıyor.
Sen de gel…
Bir otur otur.
Yanına bir çay,
Önüne bir hikâye gelsin.
Kim bilir belki eski bir türkü gelir kulağına,
“Babaannem bunu söylüyordu” içerisinden.
Bizzat…
Unutulmasın diye.
Gel al,
Unutulmaz, diyelim ki…
Harput Kürsübaşı Otağı bulunur.
Yürekle konuşanların,
Gönülden duyanların otağı